Rozdział 7

Jeśli przeczytałeś/aś, proszę skomentuj! :)

Punkt widzenia Jenny:

- Wiem, wiem, przepraszam, muszę niańczyć dziś Annalee.

- No Jenny, nie możesz znaleźć jakiejś niańki? – poprosił Wes.

- Chciałabym, uwierz mi, po prostu nie mogę, może innym razem – powiedziałam, wzruszając ramionami.

Zanim mógł coś powiedzieć, Danielle przybiegła do nas i chwyciła moje ramię.

- O mój Boże, Jenny! Spójrz na to!

Przysuwając do mnie magazyn, zobaczyłam Justina i mnie, patrzących sobie w oczy w Starbucksie, z nagłówkiem:

Czy licealny chłopak Devon Grey zdradza ją z koleżanką z klasy?

- O mój Boże – wymamrotałam.

Wes zabrał gazetę z moich rąk i zmarszczył brwi odwracając do mnie twarz. 

- Czy Ty kurwa żartujesz?

- Nie! Pracowaliśmy nad projektem, to wszystko, przysięgam! – obroniłam się. Boże, nigdy nie myślałam, że będę musiała się martwić, że Justin będzie posądzony o zdradzenie mnie ze mną.

- To dlatego się tak ubrałaś? – zapytał Wes patrząc na mój strój. Podążyłam za jego wzrokiem i zgodziłam się, że ubrałam się inaczej i tak, przez Justina. Nawet poszłam kupić zielone szkła kontaktowe, więc nie wyglądałam jak Devon.

- Nie, po prostu pomyślałam, że potrzebuję zmiany – powiedziałam delikatnie. – Nie lubię Justina, obiecuję.

Wiercił we mnie wzrokiem przed skinięciem głową.

- Dobrze, mam nadzieję, że nie będziesz prześladowana przez fanów.

Wzdychając, chciałam odpowiedzieć, jednak usłyszałam głos:

- Musimy porozmawiać.

Odwracając się, stanęłam twarzą w twarz z Justinem. Czułam, jak oddech uwiązł mi w gardle, zanim skinęłam głową i opowiedziałam:

- Okej.

Na nic nie czekając, Justin zaczął gdzieś iść, a ja powoli za nim podążałam. Ludzi na korytarzach na mnie patrzyli, co jest dla mnie nowe, więc trzymałam opuszczoną głowę. Kiedy Justin skręcił w mały korytarz, poszłam za nim dopóki nie doszliśmy do końca.

Oparł plecy o ścianę, więc ja niezręcznie podeszłam, dając mu znać, żeby zaczął mówić. Po kilku chwilach ciszy, wysunął magazyn przede mnie.

- To jest popieprzone.

Patrząc na niego, znów zobaczyłam zdjęcie nas, siedzących w Starbucks. Nie wiedząc co powiedzieć, po prostu patrzyłam.

Przebiegł rękami po twarzy i powiedział:

- Ona mnie zabije.

- Nie wiesz te…

- A Ty skąd kurwa wiesz? – wykrzyczał chrapliwym głosem. – Najpierw znalazła Twoją cholerną pracę domową, której zapomniałaś zabrać z mojego samochodu, a teraz nowe wiadomości!

- Może jeśli po prostu jej wyjaśni…

- Dlaczego miałaby mi wierzyć? – splunął. – Ona sądzi, że wciąż jestem graczem, a teraz ma dowód!

 - Justin, to tylko zdjęcie nas pracujących w Starbucksie! – powiedziałam podnosząc głos.

- To wygląda na więcej niż tylko pracę – zaszydził.

- Nawet z nią nie rozmawiałeś! Po prostu zadzwoń do niej, powiedz jej prawdę, jeśli Ci nie uwierzy, możesz jej dać mój numer i niech do mnie zadzwoni, a ja wszystko sprostuję – powiedziałam zdenerwowana.

Justin patrzył w moje oczy, tym razem nie odwróciłam wzroku. Zaleta soczewek.

- Myślałem, że masz niebieskie oczy – powiedział niespodziewanie. – I okulary.

Nagle czując nieśmiałość, powiedziałam delikatnie:

- Uh, nie. Moje oczy zawsze były zielone i mam soczewki.

- Nie, jestem pewny, że miałaś niebieskie oczy, ostatnim razem jak sprawdzałem –dążył uparcie.

- Muszą się zmieniać z moim humorem. – powiedziałam, bardziej pytając.

Zmarszczył brwi, ale skinął głową.

- Idziesz dziś na imprezę Reynolda?

- Nie, muszę dziś niańczyć – wymamrotałam.

- W piątek wieczorem? – zaszydził.

- Tak.

- Bujda, po prostu nie chcesz iść – powiedział krzyżując ręce na piersi.

- Co Cię to obchodzi? – świdrowałam go wzrokiem.

Zachichotał wzruszając ramionami i powiedział:

-Jesteś oziębła.

- Nie jestem – splunęłam.

- Jesteś.

- Nie jestem.

- Jesteś.

- Nie jestem.

- Jesteś.

- Dobra, pójdę na tą pieprzoną imprezę! – wykrzyczałam sfrustrowana, nagle żałując.

Głupio się uśmiechnął i powiedział ‘Do zobaczenia’ przed odejściem. Czemu się na to kurwa zgodziłam? Prawie mu powiedziałam, że idę jako Devon. Co mam zrobić?  Biegać całą noc zakładając i ściągając perukę?

Jęcząc, poprawiłam włosy przed wróceniem do miejsca, gdzie byli Wes, Dalton i Danielle. Wszyscy patrzyli na mnie czekając, aż coś powiem.

Westchnęłam i powiedziałam:

- Idę na imprezę w piątek.

Punkt widzenia Devon:

Szykowanie się samotnie, jest najgorszą rzeczą, jaką może sobie zrobić dziewczyna. Nie mogę się szykować z Danielle, ponieważ Justin może wpaść w każdej sekundzie i być podejrzliwy. Biorąc torbę i strój dla Jenny, szybko spojrzałam w lustro, prosto na moje shorty z wysokim stanem i bluzkę w kropki, kończącą się powyżej spodenek.

Chwyciłam okulary, bo po Pierwsze – mogą być paparazzi, a po drugie – będzie dużo prościej się ‘zmieniać’, kiedy nie będę musiała zakładać i ściągać soczewek.

Devon i Justin wiąż nie rozmawiali o sytuacji z Jenny, więc mam nadzieję, że poszło to w niepamięć. Również powiedziałam Jackowi, że spotkam się z nim na imprezie jako Jenny, bo czułabym się źle pokazując się tam, ale nie spędzając z nim czasu. To wszystko, czego on chce.

Słysząc, jak samochód parkuje, szybko wsunęłam Vansy, okulary i chwyciłam torbę przed zbiegnięciem na dół. Kierując się za drzwi, zobaczyłam jego samochód na podjeździe. Wskoczyłam na przednie siedzenia i uśmiechnęłam się do niego.

- Hej.

- Cześć, piękna – powiedział pochylając się nad deską rozdzielczą i całując mnie.

- Jak się masz? – zapytałam zapinając pasy.

Ruszył i powiedział:

- Dobrze, nie mogę narzekać, a Ty?

- Zawsze dobrze, kiedy jestem z Tobą – odpowiedziałam chwytając jego wolną rękę.

Potarł kciukiem wierzch mojej dłoni i powiedział:

- Posłuchaj Devon, to wszystko z Jenny nie by…

- Hej – zatrzymałam go. – Wiem, że pracowaliście nad projektem. Wiem też, że byś tego nie zrobił.

- Naprawdę? – zapytał z nadzieją w oczach.

- Tak. Nie martw się tym.

- Jesteś kurwa niesamowita, wiesz to? – zapytał z największym uśmiechem na ustach.

- Wiem – zaśmiałam się.

Potrząsnął głową, przed skupieniem się na drodze podczas wjeżdżania na plażę.

- Kto przychodzi na imprezę? – przegryzłam usta.

- Prawie cała klasa – wzruszył ramionami. – To jest wielka sprawa. Plus, każdy wie, że przychodzisz.

- O Boże – odpowiedziałam. – Będę prześladowana?

- Tak długo jak jesteś ze mną, nikt Cię nie dotknie – powiedział świdrując mnie wzrokiem.

- Aw, jak słodko – droczyłam się.

-Jesteś moja, kochanie , nikogo innego – powiedział. – Cała moja.

- Dobrze dziecko, ale nie jestem zabawką – zaśmiałam się.

- W łóżku jesteś – puścił mi oczko.

Otwierając usta, uderzyłam go w ramię i powiedziałam:

- Nie wiesz tego.

- Oh, ale dowiem się wkrótce.

- Dupek – odpowiedziałam.

- Z poważaniem – wzruszył ramionami.

Kiedy wjechał na molo, usłyszałam muzykę i zobaczyłam grupę ludzi, których znam, tańczących, rozmawiających,  pływających i robiących inne rzeczy.

Justin podszedł z mojej strony, otworzył moje drzwi i ochronnie owinął ramię wokół mojej talii. Przytulając się do jego boku, weszliśmy na plażę.

- Pamiętaj, po prostu zostań przy mnie, a będzie dobrze – wychrypiał do mojego ucha.

Skinęłam trwożnie, spoglądając na moją torbę, w której trzymałam wszystkie ciuchy, w jakie będę się przebierać. Nie sądziłam, że będzie prosto, ale na pewno jest warto.

- Bieber! – ktoś wykrzyczał, wyrywając mnie z myśli. Zobaczyłam Ryana i Chaza chichotających, idąc do nas. Justin zacieśnił uścisk i poprowadził mnie do nich.

- Co tam? – zapytał przybijając z nimi piątkę.

- Nic ciekawego, stary – odpowiedział Ryan patrząc na mnie. – Cholera, serio ją przyprowadziłeś.

- Tak, uh – powiedział Justin. – Dev, to jest Ryan i Chaz, chłopaki, wy wiecie kto to jest.

Ryan objął mnie ramieniem i powiedział:

- Damy sobie radę, naprawdę.

Popatrzyłam na Justina mając nadzieję, że zabierze ode mnie Ryana, a Justin zauważył moje nieme błaganie.

- Butler, spierdalaj od mojej dziewczyny – Justin warknął, sprawiając, że Ryan podniósł ręce w obronie.

- Chcesz drinka, Grey? – zapytał Chaz, wskazując do tyłu, gdzie były wszystkie drinki.

- Nie, dziękuję.  Nie piję – odpowiedziałam przygryzając usta.

- Gwiazda, która nie pije? Nie do wiary – zaszydził.

- Nie, stary, moja dziewczyna ma klasę – powiedział Justin, sprawiając, że się zarumieniłam na ‘moja dziewczyna’.

- Chcesz piwo? – Chaz zapytał Justina.

- Wiesz, że nigdy bym nie odmówił – zachichotał Justin.

- To mój ziom – odparł z zadowoleniem Chaz, klepiąc go po plecach przed odejściem.

- Pozwól mi zapoznać Cię, z kilkoma ludźmi – powiedział Justin, lekko mnie popychając.

To będzie długa noc.

♥♥♥

Przepraszam, że rozdział tak późno, zwłaszcza, że jest któtki. Miałam go przetłumaczonego dawno, ale nie miałam jak dodać. Obiecuję, że następny będzie za tydzień i że jest on dużo dłuższy :)